Waarom wij onze tent verruilden voor een caravan

Al mijn hele leven breng ik vakanties door in een tent, maar sinds een maandje hebben we een  caravan. En dat was wel even een dingetje. Want wij waren toch stoere tentkampeerders? Caravans waren in onze ogen voor bejaarden. Met movers, elektrische fietsen, en seizoensplaatsen. Maar daar zijn we keihard op terug gekomen. Ik zal je vertellen waarom wij onze tent verruilden voor een caravan.

Tent-fan

Al toen ik klein was gingen we altijd met de caravan van opa en oma op vakantie. Dan sliep ik met mijn zusje in de voortent en later in ons bijzettentje. Ook zat ik op scouting. Regelmatig hadden we kampjes waar we in tenten sliepen, of in een bivak, onder een landbouwzeiltje.
Toen ik rond mijn 16e mijn vriend leerde kennen (inmiddels mijn man) was onze eerste vakantie in een klein koepeltentje naar Zuid-Frankrijk. Later in een iets grotere tent, maar altijd kamperen.
Zittend voor ons tentje beschimpten we altijd die ‘luxueuze types met hun caravan’, want ‘dat was toch niet echt kamperen’. We gniffelden als we binnen een uurtje alles in onze auto hadden zitten en weer met 130 km/u de route de Soleil over knalden.

Familycar

We kregen een dochter en investeerden in een familietent. Eentje met meerdere slaapcompartimenten, een tenttapijt (want zo’n kruipende hummel wil ook warme knietjes), een kastje om spullen in op te bergen. Onze kampeeruitrusting nam gigantische proporties aan. We verruilden onze gesjeesde Volkswagen Golf voor een ontzettend burgerlijke gezinswagen, een Ford C-Max, want daar paste het allemaal wel in.

Tetris met kampeerspullen

De tweede dochter kwam ter wereld. 7 weken later stonden we weer op de camping. Deze keer voelden we ons genoodzaakt om een dakkoffer aan te schaffen. Want met Maxi-cosi’s, kinderwagens, kinderstoelen, kinderbedjes, een paar kilo luiers, billendoekjes en slabbetjes, waren we inmiddels uiterst bedreven in Tetris-met-kampeerspullen. Maar eigenlijk zat die auto ramvol en namen we alleen het hoognodige mee.

Elk kampeertripje was een logistieke uitdaging. Inpakken duurde twee dagen. Al het spul moest verzameld worden, vervolgens waren we tijden bezig met het inpakken van de auto. Rubik’s cube is er niets bij. Na een paar dagen kamperen, was daar dan het alom gevreesde opruimen en wéér inpakken, hetzelfde liedje. Om over het opbergen van alle zooi thuis, maar niet te spreken.

Liever een All-inclusive

Wellicht kun je je voorstellen dat ik heftig begon te verlangen naar all-inclusive vakanties waar je met een lekker overzichtelijk koffertje naartoe vliegt. En je jezelf niet hoeft af te vragen of dat drie-pans-gerecht wel binnen 20 minuten klaar is op je twee gaspitjes, omdat anders de kids scheurbuik krijgen. Zo’n vakantie waar je de badhanddoeken niet eens mee hóeft te nemen. En waar je je na het eind van de vakantie niet een hernia tilt aan alle troep naar zolder. Gewoon even wassen en klaar.

Hoezo eigenlijk niet?

Toch werden we daar ook niet heel blij van. Maar feit was; wij & onze kids waren gewoon niet meer compatible met onze supergave familietent. We probeerden vakantiehuisjes en vliegvakanties, maar het kampeerbloed bleef kriebelen. Tot we op een dag weer voor de caravan van (inmiddels zonder opa) oma zaten. Onze kinderen lagen allebei lekker hun middagdut te doen, wij zaten aan een koel drankje uit de koelkast. Er daalde een rust over ons heen die we al jaren niet meer hadden ervaren; kamperen zoals we dat ooit hadden gedaan. Gewoon relaxed.

Toen sprak mijn man de legendarische woorden: ‘Hoezo hebben wij eigenlijk geen caravan?’
En ik zei:  ‘Ja, hoezo eigenlijk niet?’

Deze aardverschuiving resulteerde in een leuk tweedehands caravannetje. En het is zó fijn, geen gesjouw, al onze kampeertroep zit erin. We koppelen aan en gaan vandaag weer lekker kamperen!

Kijk op de Facebookpagina van Komwegaankamperen.nl.